Σ6: Ακούω αυτά που λέει, τα ακούω και... ναι, αν δεν μπεις στη θέση του άλλου...
Σ4: Όλοι το είπαν.
ΚΔ2: Λοιπόν, τώρα αυτό το τελευταίο... θα πάρω μερικά χαρτιά... θα αφήσω την πλήξη, την αγανάκτηση...
Σ7: Πήρες την αγανάκτηση, έτσι δεν είναι;
ΚΔ2: Όχι, όχι, συγγνώμη, την Βαρεμάρα, την Κίνηση και μετά αυτό... αυτά τα τρία, εντάξει; Εδώ είναι [αναφέρεται στα χαρτιά που άφησε στο πάτωμα]: Δεν αποφασίζω, απλώς ακούω. Η βαρεμάρα, η κίνηση - η κοινωνικότητα. Πηγαίνετε και σταθείτε πίσω από το χαρτί για το οποίο αισθάνεστε πιο έντονα. Ερχόμενοι εδώ, αν σας έλεγα να σταθείτε πίσω από ένα χαρτί, ποιο από αυτά τα τρία θα σας εξέφραζε; Τη στιγμή που μπήκατε.
ΚΔ2: Ναι, ερχόμενοι εδώ.
ΚΔ2: [Πλησιάζοντας και απευθυνόμενος σε έναν συμμετέχοντα που στεκόταν μόνος του πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί] Μεγάλη αισιοδοξία... με φιλόδοξα σχέδια, ε;
[Ακούγονται γέλια από αρκετούς συμμετέχοντες.]
Σ3: Δεν ήξερα τίποτα, είδα μια πόρτα και μπήκα μέσα!
[Όλοι γελούν.]
ΚΔ2: Πώς να το ξέρεις, ότι εντάχθηκες στους Ελευσίνους αισιόδοξους! Τι ήθελες να τους πεις;
Σ8: Και μόνο το να συμμετέχεις σε κάτι τέτοιο, νομίζω, είναι ένα βήμα προς την κοινωνικότητα.
Σ2: Έχω αρχίσει να βαριέμαι.
ΚΔ2: Βαριέσαι. Τι είναι αυτό που σε κάνει να αρχίζεις να βαριέσαι;
Σ2: Δεν ξέρω.
Σ9: Νομίζω ότι όλα αυτά είναι πάρα πολλά και ότι ίσως θα έπρεπε να τελειώσουν νωρίτερα. Αν μου επιτρέπετε.
ΚΔ1: Φυσικά και μπορείς.
Σ9: Θέλω να πω, νομίζω ότι αυτός ο κύκλος εδώ, για μένα τουλάχιστον, ήταν πάρα πολύς. Ενώ μου άρεσαν όλοι οι προηγούμενοι, αυτός ο κύκλος μου φάνηκε λίγο σαν.... κουραστικός.
ΚΔ2: Πολύ καλά. Δεν είναι ωραίο που κουραστήκατε να το μοιράζεστε.
Σ4: Μου αρέσει να ακούω. Μου αρέσει να παρατηρώ και να καταγράφω. Δεν αποφασίζω. Μου αρέσει να ακούω πρώτα.
Σ3: Μου αρέσει να αποφασίζω γι' αυτό που ακούω, όχι μόνο εγώ, αλλά και οι άλλοι.
Σ7: Είδα τη σημερινή μέρα ως μια πολύ θετική κίνηση για την Ελευσίνα και συνεχίζω να τη βλέπω ως μια πολύ θετική κίνηση, ως μια ουσιαστική συνάντηση για να ακούσουμε όλες τις απόψεις, να γνωρίσουμε τους γείτονές μας, να δούμε τα προβλήματα μαζί, οπότε συνεχίζω να τη βλέπω ως μια πολύ θετική κίνηση τώρα.
Σ6: [....] κίνηση, πρωτοπορία. Αν δεν κάνουμε νέα πράγματα, δεν προχωράμε μπροστά.
Σ1: Έτσι κι αλλιώς, βγάζει μια θετικότητα προς τα έξω.
Σ8: Η ιστορία γράφεται από τις ομάδες, άλλωστε.
Σ6: Αυτό δεν είναι στασιμότητα, αν μη τι άλλο.
ΚΔ2: Λοιπόν. Και τώρα, πριν κλείσουμε, καθίστε στις καρέκλες σας σχεδόν σε κύκλο, ώστε να αφήσουμε την κάμερα να συνεχίσει από εκεί. Δεν πρόκειται μόνο για την ασφάλεια, δεν πρόκειται μόνο για αυτό. Είναι απλώς ότι αυτό που κάνουμε σήμερα είναι κοινωνιόδραμα, άρα ασχολούμαστε με κάτι- όχι με το άτομό μας, αλλά με το άτομό μας μέσα στο ευρύτερο σύνολο. Είναι σημαντικό να το έχουμε, όπως ακριβώς και στο σπίτι χρειαζόμαστε όλοι έναν ζωτικό χώρο. Αν βάλουμε μια οικογένεια, ας πούμε, να ζει σε μια γκαρσονιέρα, σύντομα θα τσακωθούν. Αν βάλουμε μια οικογένεια να ζήσει σε ένα σπίτι πάνω από 200 τετραγωνικά μέτρα, θα αρχίσουν να έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα σχέσεων, προβλήματα απομόνωσης. Υπάρχει λοιπόν, ανάλογα με τα άτομα, ένας ζωτικός χώρος. Χρειάζεστε όσο, δηλαδή, όταν είμαστε μια μικρή ομάδα, είναι ένα μέτρο. Αν είναι πολύ περισσότερο από αυτό, δεν θα είμαστε σε θέση να σχετιστούμε. Αν είναι πολύ κοντά, θα αρχίσουμε να δυσκολευόμαστε. Το κοινωνικό δράμα αφορά μια μεγάλη ομάδα, δυνητικά δηλαδή, η οποία θα μπορούσε δυνητικά να πάρει 200, και 300, και 300, και 1000 άτομα. Ακόμα κι αν είμαστε εμείς.