Ο άνδρας που υποδύεται τον εργάτη στο ΤΙΤΑΝ (βιομηχανία τσιμέντου) μιλάει για μια εμπειρία πολύ πραγματική και αρκετά συνηθισμένη μεταξύ των κατοίκων της Ελευσίνας. Η εργασία και το τσιμέντο σημαδεύουν κάθε οικογένεια, κάθε ηλικία και φάση της ζωής, την πόλη στο σύνολό της. Συχνά αυτός ο ορισμός γίνεται μέσα από εσωτερική πάλη, καθώς η βιομηχανία παρέχει εργασία και τα μέσα διαβίωσης σε μια οικογένεια, αλλά μπορεί να τους στερήσει ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον, επηρεάζοντας ακόμα και τη ζωή τους.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
ΚΔ.1: Εσύ εδώ τι είσαι;
Σ.3: Εγώ είμαι ένα εργοστάσιο της Ελευσίνας.
ΚΔ.1: Κάποιο συγκεκριμένο;
Σ.3: Ναι, το εργοστάσιο του Τιτάνα, στο οποίο δούλευε ο πατέρας μου για είκοσι πέντε χρόνια. Είχα δουλέψει κι εγώ σαν μαθητής εκεί, πριν πάω φαντάρος. Το εργοστάσιο αυτό αντιπροσωπεύει την προσπάθεια όλων των κατοίκων που ήταν εργαζόμενοι εκεί για μια καλύτερη ζωή. Ακόμα και υπό πολύ δύσκολες συνθήκες.
ΚΔ.1: Τι δυσκολία έχεις εδώ; Τι αντιμετωπίζεις εσύ;
Σ.3: Πρώτα απ’ όλα τις άσχημες συνθήκες εργασίας: το τσιμέντο που σου έμπαινε στα ρουθούνια, στα αυτιά, στα μάτια, παντού. Η μυρωδιά του τσιμέντου ακόμη και μετά το πλύσιμο παρέμενε διάχυτη στο σώμα σου.
ΚΔ.1: Ευχαριστώ.