Το υδραγωγείο, κομμάτι του λόφου των αρχαίων, βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με την πόλη. Σε πανοραμική θέση βλέπει τον πιο δημοφιλή δρόμο, την οδό Νικολαϊδου, και αναμένει να το δουν βγάζοντας το από την αορατότητα του.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
ΚΔ.1: Εσύ εδώ τι είσαι;
Σ.14: Είμαι η δεξαμενή στο παλιό υδραγωγείο, πάνω στον λόφο των Αρχαίων. Κάθομαι, αγναντεύω και περιμένω. Χωρίς χρησιμότητα πλέον, περιμένω να δω πότε θα αντιληφθεί κάποιος την έννοια της επανάθεσης, της επαναχρησιμοποίησης για διαφορετικούς λόγους από αυτούς που είχα στην αρχή. Κατασκευάστηκα δηλαδή για έναν σκοπό αλλά, επειδή έχουν αλλάξει οι εποχές, τώρα θα μπορούσα να έχω κάποιον άλλον. Αντ’ αυτού δεν έχω τίποτα.
ΚΔ.2: Θα ήθελες να σε χρησιμοποιήσουν ξανά;
Σ.14: Ναι.
ΚΔ.2: Κάπως αλλιώς;
Σ.14: Ναι, μαζί με όλο το περιβάλλον, την τοποθεσία στην οποία ακήνω. Νομίζω ότι θα ήταν ωραίο.
ΚΔ.2: Ωραία.