ΚΔ.1: Η δική σου βαλίτσα εδώ τι έχει;

Σ.1: Η δική μου βαλίτσα έχει μέσα ένα άλμπουμ της δεκαετίας του ’50, αυτά που είχαν ανάμεσα και το στρατόχαρτο για να μην χαλάνε, και στην πρώτη σελίδα είναι οι φωτογραφίες των παππούδων μου – τους τρεις από τους τέσσερις δεν τους γνώρισα. Eίναι το ζευγάρι από την πλευρά της μαμάς φωτογραφημένο. H μαμά από την πλευρά του μπαμπά, έχει φωτογραφίες των γονιών μου, του αδελφού μου, δικές μου όταν ήμασταν μικρά, έχει ένα τετράδιο της μαμάς μου, που είναι γραμμένο με συνταγές μετρημένες σε οκάδες, γραμμένο με πένα, γιατί τότε δεν υπήρχαν τα στυλό. Υπήρχε ή το μολυβάκι ή η πένα, και για να μην αλλοιωθεί από τον χρόνο το μολύβι, είναι ξανά γραμμένο με πένα. Κι επειδή η μαμά μου έκανε πολύ ωραία γράμματα αλλά είχε πάει μόνο μέχρι Β’ δημοτικού, είναι εντελώς ανορθόγραφα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση. Έχει την ταμπακιέρα και τον αναπτήρα του πατέρα μου ο οποίος ήταν φανατικός καπνιστής μέχρι το τέλος και έχει μία εικόνα την οποία  είχε φέρει η γιαγιά μου το ’22 όταν έφυγε από την Κωνσταντινούπολη πρόσφυγας. Δείχνει την Ορθοδοξία, η οποία πέραν της χρηματικής έχει και οικογενειακή αξία, γιατί είναι πέμπτης γενιάς εικόνα και πάει από μητέρα σε κόρη, δεν πάει σε αγόρι. Ξεκίνησε από την πρόγιαγια μου, πέρασε στη γιαγιά, τη μητέρα μου κι εμένα κι εγώ θα τη δώσω στην κόρη μου. Και αυτό δείχνει μια συνέχεια.