Σ.5: Τα μαλλιά των αγοριών ήταν πάντα κουρεμένα και είχαν μια μικρή φράντζα, έτσι ώστε οι δάσκαλοι να τα πιάνουν από εκεί και από τα αυτιά! Αυτό είναι που θυμάμαι. Αλλά ο πατέρας μου ήταν πολύ έξυπνος. Και έλεγε: «Κορίτσι μου, γιατί σε χτυπάει ο δάσκαλος;». «Δεν χτυπάει μόνο εμένα, χτυπάει τους πάντες.» «Ο δάσκαλος πίνει κρασί;» «Άσε με να τον ρωτήσω». Είναι αλήθεια αυτό που σου λέω. «Τότε ας του δώσουμε ένα μπουκάλι κρασί». Και να με βλέπει, με μια δερμάτινη τσάντα μεγαλύτερη από μένα, να πηγαίνω το μπουκάλι κρασί στον δάσκαλο. Ο οποίος, ο βλάκας, το πήρε! Πήρε το μπουκάλι. Αλλά όλα αυτά στο μυαλό μου παραμένουν ευχάριστα.