Το μοτίβο της βαλίτσας επιστρέφει. Μια συμμετέχουσα ανοίγει τη δική της βαλίτσα που περιέχει προσωπικά αντικείμενα τριών γενεών γυναικών, της γιαγιάς της και της μητέρας της και της ίδιας.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
ΚΔ.1: Η δική σου βαλίτσα τι έχει;
Σ.3: Η δική μου βαλίτσα έχει φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα, όχι ιδιαίτερης αξίας αλλά καθημερινά απλά αντικείμενα, και έχει και – [κάνει μία σιωπή, ενώ με τα χέρια της δείχνει ότι έχει συγκινηθεί πάρα πολύ] – κλαίω πάρα πολύ εύκολα οπότε συγνώμη.
ΚΔ.1: Ελεύθερα.
Σ.3: Λοιπόν έχει και ένα ημερολόγιο [η φωνή της είναι σπασμένη από τη συγκίνηση] που γράφει πώς περνούσαν οι μέρες τους και πώς ήταν η ζωή των παππούδων μου.
ΚΔ.1: Θέλεις να μας δείξεις μία φωτογραφία από αυτή τη βαλίτσα; Ποια φωτογραφία θα μου έδειχνες;
Σ.3: Από ένα γλέντι. Από ένα γάμο ή από μία βάφτιση.
ΚΔ.1: Ποιος παντρεύεται εδώ;
Σ.3: Νομίζω πως δεν έχει σημασία όποιος και να παντρεύεται.
ΚΔ.1: Και πώς είναι αυτή η φωτογραφία; Το γλέντι;
Σ.3: Πάρα πολύ ωραίο. Ωραία στημένοι, ωραία ντυμένοι.
ΚΔ.1: Κι αυτό το συνηθισμένο αντικείμενο, ποιο είναι; Αν θες να μου μιλήσεις για αυτό.
Σ.3: Από όλα αυτά;
ΚΔ.1: Ναι, από όλα που έχει η βαλίτσα σου μέσα.
Σ.3: Έχει ακόμα μια βούρτσα.
ΚΔ.1: Βούρτσα μαλλιών;
Σ.3: Ναι, βούρτσα μαλλιών.
ΚΔ.1: Ποιος τη χρησιμοποιούσε;
Σ.3: Η μαμά μου και η μητέρα της, η γιαγιά μου.
ΚΔ.1: Ευχαριστώ.