Σ.2: Ήταν ένα πολύ έντονο συναίσθημα!
ΚΔ.2: Ναι, ναι, ναι, ναι...
Σ.5: Θέλω να ζητήσω συγγνώμη.
Σ.2: Νόμιζα ότι μιλούσε μέσα από το ρόλο της!
Σ.3: Γι' αυτό μου επιτίθεσαι;
Σ.2: Ναι!
Σ.2: Φυσικά...
Σ.5: Φυσικά, φυσικά!
Σ.5: Λέω, παιδιά, τι κάνουμε; Ποτέ δεν θα μιλούσα έτσι!
Σ.3: Προσπαθούσα να κάνω έναν αναστοχασμό εκείνη τη στιγμή, επειδή υπήρξε μια παύση, νόμιζα ότι συζητούσαμε τη συνεδρία, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είχε προκύψει αυτό το πρόβλημα.
Σ.2: Ζητούμε συγγνώμη.
Σ.3: Τι λέτε τώρα;
Σ.1: Έξω, έξω θα τα βγάλουν πέρα!