Ένας συμμετέχων θέτει στο επίκεντρο της συζήτησης τις ασύμμετρες σχέσεις εξουσίας μεταξύ του κοινωνικού φορέα και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Η ομιλία του δημιουργεί μια συνέχεια μεταξύ αυτού και των προαναφερθέντων δηλώσεων, οι οποίες έχουν κοινό χαρακτηριστικό την πόλωση μεταξύ του εμείς και οι άλλοι και την απουσία συνεργασίας και συμφωνίας.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
Σ.1: Κι εγώ νομίζω ότι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, τόσα χρόνια, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Έρχονται πέντε από τους πεντακόσιους, να διεκδικήσουν τα ελάχιστα για να μην βγουν από το comfort zone οι πέντε, και οι πεντακόσιοι συνήθως ακολουθούν στην αρχή με μότο «πάμε για όλους», αλλά τελικά δεν αλλάζει τίποτα.
ΚΔ.1: Εσείς, κάποια αίσθηση, κάτι;
ΚΔ.2: Έχετε πάει να διεκδικήσετε, τι νιώθετε;
ΚΔ.1: Πώς νιώθετε μετά από αυτή την κουβέντα;
Σ.6: Νιώθουμε ότι η εκάστοτε εξουσία έχει όλους τους τρόπους και τις μεθόδους να επιβάλλει τη γραμμή της.