Μια συμμετέχουσα παίρνει το λόγο, εισάγοντας μια νέα παράμετρο στη συζήτηση, αυτή της ηλικίας και του σημείου στον κύκλο της ζωής στο οποίο βρίσκεται ο καθένας. Είναι συνταξιούχος και η απόσταση που δημιουργεί ο χρόνος της προσφέρει την προνομιακή θέση της αποδοχής της πραγματικότητας χωρίς να χάνει την ενσυναίσθηση με την οποία κατανοεί την επισφάλεια που βιώνουν οι νεότερες γενιές.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
Σ.5: Να μιλήσω κι εγώ απ’ τη δική μου την πλευρά. Γιατί πλέον είμαι αποστασιοποιημένη από όλα αυτά τα πράγματα.
ΚΔ.1: Δεν φάνηκε καθόλου αυτό.
Σ.5: Έχοντας συνταξιοδοτηθεί πλέον, νιώθω αλλιώς τα πράγματα. Για παράδειγμα αυτό που λες για τον θυμό, το ένιωθα κι εγώ όσο ήμουν στην παραγωγή. Τώρα, επειδή έχω βγει εκτός και έχω μεγαλώσει βλέπω ότι τα χρόνια που είναι να ζήσω είναι λιγότερα από αυτά που έχω ζήσει και έτσι δίνω σε πάρα πολύ κόσμο άφεση αμαρτιών και δεν κρατάω θυμό. Κρατώ μόνο τα καλα. Ήρθα σήμερα χωρίς να έχω καμία διάθεση. Σκέφτηκα «ώχου τώρα τί να κάνω που έχω δηλώσει» αλλά ήρθα και πέρασα τόσο ωραία παρά το γεγονός πως συζητάμε συνεχώς για προβλήματα και νιώθω πως αν ήμουνα ας πούμε στην ηλικία σου, θα τα έβλεπα πιο μαύρα. Όταν θα έρθεις στην ηλικία μου και θα κάνεις μια αναδρομή, θα πεις «όχι μωρέ δεν ήταν τόσο χάλια όσο τα φανταζόμουνα». Δηλαδή, παίζει ρόλο και σε ποια φάση της ζωής σου βρίσκεσαι.
ΚΔ.2: Σίγουρα.
Σ.5: Το οικονομικό θέμα για παράδειγμα που έχει συζητηθεί πολύ, μπορεί να είναι λίγα τα χρήματα της σύνταξης μου, αλλά το 90 τοις εκατό το έχω λύσει. Λίγα αλλά ξέρω ότι κάθε μήνα είναι αυτά. Δεν έχω ας πούμε τα προβλήματα που έχουν απέναντι τους οι ελεύθεροι επαγγελματίες ή κι εσύ που ακόμα δεν έχεις μονιμοποιηθεί.