Τίθεται το ερώτημα προς τα που γέρνει η ζυγαριά της αλλαγής, προς την ατομική ή τη συλλογική ευθύνη. Ο πρώτος συμμετέχων, με εμφανή τα σημάδια της συστολής στο πρόσωπό του, με χαμηλό βλέμμα και αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο, παίρνει σαφή θέση και θεωρεί ότι οι ευθύνες του ατόμου και της κοινωνίας είναι πρωταρχικές.
ΚΔ=Κοινωνιοδραματιστής/τρια, Σ=Συμμετέχων/ουσα
Σ.4: Ε, την κοινωνία σκεφτόμουν πάνω απ’ όλα και μετά, εφόσον μιλάμε για φορείς, τα εμπλεκόμενα υπουργεία, δηλαδή το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Εργασίας, το Υπουργείο Παιδείας, και ακόμα τις τράπεζες όσον αφορά τη ρευστότητα. Απλώς, νομίζω πως είναι περισσότερο προσωπική υπόθεση η αλλαγή. Τα Υπουργεία για παράδειγμα διοικούνται και λειτουργούν από ανθρώπους υπό αυτό το πρίσμα είναι υπεκφυγή το να κρίνω μόνο το Υπουργείο, χωρίς να θέλω να προστατεύσω κάποιον, προς Θεού, συνήθως στέκομαι κριτικά απέναντι στους θεσμούς. Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι πολύ ισχυρός. Άνθρωποι είναι οι υπάλληλοί, άνθρωποι είμαστε εμείς που ψηφίζουμε, και πάει ακόμα πιο πίσω πριν καταλήξουμε στο Υπουργείο.
Σ.3: Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία όσον αφορά αυτό, το ποιος μπορεί να είναι υπεύθυνος ή ποιος μπορεί να δώσει λύση σε αυτά.