Loading
amea
  • Γνωρίζοντας την Ελευσίνα: θεματική περιήγηση | εργασία

    28.04.2022

    Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη κατά σειρά ενημερωτική περιήγηση στην Ελευσίνα με θέμα την εργασία. Η ομάδα, κάτοικοι της Ελευσίνας και η ομάδα του Transition to 8, κατευθύνθηκε προς σημεία κλειδιά σχετικά με την εργασία στην πόλη. 

    Το εργασιακό είναι ένα ζήτημα που, στον απόηχο της οικονομικής κρίσης και τις επιπτώσεις που δημιούργησε η πανδημία, παραμένει μείζονος σημασίας και επηρεάζει τόσο την οικονομία ευρύτερα όσο και την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Η ιδιαιτερότητα της Ελευσίνας έγκειται στο βρίσκεται στη μεταβατική φάση της αποβιομηχάνισης. Η ύπαρξη των εργοστασίων στην περιοχή οδήγησε πλήθος μεταναστών και προσφύγων στην περιοχή προς εύρεση εργασίας, κάτι που δημιούργησε ένα εργατικό δυναμικό ποικίλων χαρακτηριστικών. 

    Οι άνθρωποι της Ελευσίνας πρωτοστάτησαν στο εργατικό κίνημα. Κάποιες από τις πρώτες απεργίες πραγματοποιήθηκαν εδώ ενώ τα επαγγελματικά σωματεία της πόλης συστάθηκαν από νωρίς για να καλύψουν τις ανάγκες των εργατών. 

    Αναφορικά με την εργασιακή κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ελευσίνα, μας ενημέρωσε ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ελευσίνας - Δυτικής Αττικής, κ. Βαγγέλης Λίγγος. Το πλήγμα που άφησαν στην πόλη το κλείσιμο μεγάλων εργοστασίων δημιούργησε μεγάλο αριθμό ανέργων. Αυτό δεν συνάδει με την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού που αναζητούν τα μεγάλα εργοστάσια. Πολλοί από τους εργαζόμενους στα εργοστάσια είναι μετανάστες (Ινδία, Πακιστάν, Αλβανία), οι οποίοι πολλές φορές δουλεύουν σε καθεστώς μαύρης και αδήλωτης εργασίας. Ο κ. Λίγγος μίλησε για την τάση απαξίωσης της χειρωνακτικής εργασίας και της τεχνικής εκπαίδευσης της εποχής μας, εξηγώντας τις σύγχρονες ανάγκες των βιομηχανιών και πώς αυτές θα μπορούσαν να καλυφθούν. Ανέφερε, ακόμα, ότι το Εργατικό Κέντρο δεν αφήνει απροστάτευτο κανέναν εργαζόμενο δίνοντας συμβουλές νομικές, ως προς την κατάρτιση και οτιδήποτε προκύπτει, σε όποιον το έχει ανάγκη με στόχο να διοχετευτούν νέοι εργαζόμενοι στις υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Τέλος, δεν παρέλειψε να σχολιάσει τη στάση των μεγάλων βιομηχανιών είναι σε μεγάλο βαθμό απογοητευτική. Η εταιρική κοινωνική ευθύνη δεν έχει αποδοθεί ως όφειλε στην περιοχή ενώ συχνά δεν τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή των εργατικών ατυχημάτων.

    Για τους αυτοαπασχολούμενους και τις μικρές επιχειρήσεις μας μίλησε ο Βαγγέλης Γκίνης, Πρόεδρος της Ένωσης Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελευσίνας. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το 80% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρές επιχειρήσεις και απασχολούν μικρό αριθμό εργαζομένων. Τέτοιες επιχειρήσεις πλήττονται ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση και την κακή διαχείριση της πανδημίας. Η τάση της εποχής περί συγχώνευσης των μικρών επιχειρήσεων έχει ως αποτέλεσμα πολλές από αυτές να οδηγούνται στην πτώχευση ή το ξεπούλημα. Η νεοσύστατη Ένωση Βιοτεχνών και Εμπόρων συνεργασία με αντίστοιχες ενώσεις άλλων περιοχών διεκδικεί μέτρα υπέρ των μικρών επιχειρήσεων. 

    Ο περίπατος συνεχίστηκε προς τον κήπο του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού Ελευσίνας, όπου στεγάζεται η καλλιτεχνική διεύθυνση της 2023 Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Εκεί, ο Πάνος Γκιόκας από τη Mentor, συντονιστής της περιήγησης μας μίλησε για το πέρασμα της Ελευσίνας στη μεταβιομηχανική εποχή και τη στροφή που σημειώνεται στις δημιουργικές βιομηχανίες της πόλης. Η ανάπτυξη δημιουργικών δεξιοτήτων των ανθρώπων είναι ισχυρό όπλο στη νέα εποχή.

    Η περιήγηση έκλεισε με μια σύντομη συνεδρία κοινωνιοδράματος όπου οι συγκεντρωμένοι αντάλλαξαν απόψεις γύρω από το ζήτημα της εργασίας. Οι συνταξιούχοι διχάστηκαν ανάμεσα στο πόσο χαίρονται για τον ελεύθερο χρόνο που έχουν και στην ενοχή: ενώ εκείνοι πληρώνονται χωρίς να είναι παραγωγικοί, οι νέοι σήμερα παράγουν περισσότερο από όσο αμείβονται. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μοιράστηκαν τη δική τους ματιά και αντίστοιχα οι ιδιωτικοί. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, υπεύθυνοι για την επιχείρησή τους όσο και για τον ίδιο τον εαυτό τους, βιώνουν ακόμα πιο διαφορετικά την κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη, οι περισσότεροι «συμφωνήσαμε» ότι το ιδανικό θα ήταν να δουλεύουμε 9 από τους 12 μήνες τον χρόνο…